CYWIL

Tyle lat wiernie Ci służyłem, byłem zawsze obok Ciebie, byłem kiedy się cieszyłeś i kiedy płakałeś. Byłeś dla mnie wszystkim człowieku. Teraz gdy mój pyszczek pokrył się siwizną, gdy powoli tracę wzrok, Ty się mnie pozbyłeś. Czym sobie zasłużyłem? Nie jestem może zbyt piękny i młody, ale mam nadzieję, że ktoś chociaż zwróci na mnie uwagę. Tak moi drodzy, stare, schorowane psy też są w schronisku. Wiem, że nikt mnie nie zechce. Tutaj dbają o mnie, mam swoje posłanie, jedzenie i spacery pod nadzorem wolontariuszy. Lubię ich. Oni mnie głaszczą, tulą, rozmawiają ze mną i mnie to wystarczy. Chciałem tylko przypomnieć, że takie psy jak ja, też są w schronisku. Zawsze myślałem, że odejdę z tego ziemskiego padołu w domu… No cóż człowieku, nie złoszczę się na Ciebie i czekam. Czekam cierpliwie, może ktoś się nade mną zlituje. Może to Ty właśnie będziesz moim Przewodnikiem?

Cywil, lat 12 (ur. 2009r.)